İnsanlar her sabah kalkıyorlar, hayatlarını değiştireceklerini söylüyorlar ama asla yapmıyorlar. Ben de yapmıyorum. Bir liseli olarak amacım, üniversiteye kapağı atmak. Hiç düşünmüyorum başkasını. Sanıyorum ki hayat düzelecek. Üniversite hayalim dışında beni hayata bağlayacak hiçbir şey yok. Onu elde ettikten sonra ne yapacağımı ise bilmiyorum. Son zamanlarda yazı yazmaktan başka(AKA this) ilginç bir şey yapmıyorum.
Aynı rutin. Çok sıkıcı. Fazla sıkıcı. Boğucu. Boğuluyorum. Farklı bir şeyler yapmak gerekli. Hayata bağlayan... Hobi bulmalı. En zor zamanında dahi, seni bütün karanlığın içinden çıkaracak bir uğraş olmalı. Uzun bir hayat çünkü bu. Söylenenin aksine, dakikalar bazen seneler gibi geçiyor bu hayatta. En güzel değil, en kötü dakikalar. Hayatının en güzel günlerini sana unutturacak kötü dakikalar. İnsanı içten içe öldüren dakikalar. Bir kaç dakika yığınının hayatını mahvetmesi. Hayatın boyunca yaşadığın güzellikleri içine çekmesi. Hayatının ne kadar boş olduğunu anlaman. Yaşadığın güzel günlere dahi lanet etmen. Hepsini bir rüyaymış gibi hatırlaman. Sanki bütün hayatın o kötü dakikalardan oluşuyor gibi hissetmen. Yaşlı, ölmek üzere olan bir yıldız gibi hissetmen. Bir kara delik olacak olman. İçten içe kendini tüketmen, sonrasında çevrene zarar vermen. Çevrendeki hayatı içine çekerek yok etmen. İnsanların senden nefret etmesi. Seninle konuştuklarında enerjilerinin bittiğini hissetmeleri. Seninle konuşmamaları. Yalnız kalman. Ailenin yetmediğini hissetmen. Daha fazla yalnız kalman.
Düşündükçe intihar bile ettirecek gibi. Dediğim gibi, bir hobi lazım. Hayatının en kötü dakikalarını unutturarak seni kendine çekecek bir hobi. Hayatını bağlayarak mola verebileceğin bir şey olmalı sahip olacağın hobi. Bir insan olmamalı. İnsanlar geçici. En iyi insanın dahi hayatındaki ömrü senin ömründen kısa. Yeterli değil. Dahası olmalı. Çok daha fazla olmalı o ömür.Mezara kadar benimle gidecek olmalı. Bu kadar dayanmalı. Dahası önemli değil, en azından benim için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder